Στη γειτονιά του μυστηριώδους αγάλματος
Θα σε δω στην πλατεία
 |
| Πλατεία Βικτωρίας - Έργο Αχιλλέα Ραζή |
Ήταν η εποχή που η πλατεία Βικτωρίας ήταν σχετικώς ήσυχη. Πρόσφυγες δεν υπήρχαν τόσοι που να καταλαμβάνουν το χώρο γύρω απ' το περίφημο άγαλμα με απλωμένα καταγής τα λιγοστά τους υπάρχοντα. Υπήρχε άνεση στο χώρο, ο ουρανός έλαμπε απ' τον ήλιο σαν γέμιζαν τα παγκάκια της πλατείας με τους κατοίκους που έβγαιναν ν' απολαύσουν την ωραία μέρα.
Στην πλατεία αυτή σύχναζε κόσμος και από άλλες περιοχές - Κυψέλη, Γκύζη, Βάθης. Τα ζαχαροπλαστεία γέμιζαν με επικεφαλής το Περφέκτ γνωστό για τις πάστες και τα μιλφέιγ του. Οι κάτοικοι ως επί το πλείστον ήταν μεσοαστοί που διέμεναν στις πολυκατοικίες της πλατείας και στα γύρω στενά. Ακριβώς από πάνω ήταν και ο σταθμός του Ηλεκτρικού Βικτώρια που σε πήγαινε προς Μοναστηράκι, Θησείο, Μοσχάτο, Καλλιθέα, Νέο Φάληρο, Πειραιάς. Στη 10ετία του '70 είχε μαγαζί (καφενείο) εκεί ο Μίμης Δομάζος, ο στρατηγός από τους οπαδούς του...
Σ' αυτή τη γειτονιά σύχναζε και ο πεζογράφος Μένης Κουμανταρέας. Μία έκδοση του βιβλίου του "Σεραφείμ και Χερουβείμ" σειρά διηγημάτων που εκδόθηκε το 1981, ασχολείται με τους κατοίκους πέριξ της πλατείας. Ο καθένας τους χωριστά αποτελεί μια ιστορία και όλοι μαζί συνθέτουν το χρονικό της πλατείας στη δεκαετία του '80.
Τα διηγήματα με τη σειρά τους είναι:
- Σεραφείμ
- Σάβας
- Στρατηγίνα
- Χρήστος
- Ευδοκία
- Γυμναστής
- Πολύβιος
- Εβραία
- Χερουβείμ
- Προσκλήτήριο - Καθένα ξεχωριστά κοσμείται με ένα σχέδιο γνωστού ζωγράφου.
👉 Κέδρος1981 σελ. 312
 |
| Μένης Κουμανταρέας - Σεραφείμ και Χερουβείμ |
Ο Κουμανταρέας έμενε στην Κυψέλη αλλά συχνά κατέβαινε στην πλατεία όπου προφανώς συναντιόταν με φίλους. Ήταν ένα σημείο που εξυπηρετείτο από τον Ηλεκτρικό ανάμεσα στο Κέντρο και τα Πατήσια με ωραία ζαχαροπλαστεία τριγύρω, άνεση χώρου γύρω απ' την πλατεία όπου μπορούσες να περπατήσεις και κατευθυνόμενος προς το μυστηριώδες άγαλμα να σκύψεις προς την επιγραφή του: "Ο Θησέας σώζει την Ιπποδάμεια".
Στο εξώφυλλο του βιβλίου η πλατεία με τον ιμπρεσιονιστικό χρωστήρα του ζωγράφου Αχιλλέα Ραζή με αδρές πινελιές δίνει το χρωματικό υπόβαθρο μιας εποχής όπου η ανεμελιά ήταν κυρίαρχη. Όμως εδώ υπεισέρχεται η πένα του συγγραφέα Μένη Κουμανταρέα να φωτίσει εις βάθος τους κατοίκους - πλάσματα της φαντασίας στηριγμένης σε έναν περίγυρο που παρατηρούσε αδιάκοπα. Ένας ρεαλισμός που αφήνει περιθώρια για ρομαντικές έως σκληρές ιστορίες πίσω από την πρόσοψη των πραγμάτων.
Ένα βιβλίο για το πως η ιστορική μνήμη ατομική ή συλλογική,
συμβάλλει στη δημιουργία μιας ξεχωριστής ταυτότητας που χαρακτηρίζει τον
άνθρωπο ως επινόηση της πόλης. Πολύ μπροστά ο Μένης Κουμανταρέας, μας
παραδίδει ένα στοχαστικό βλέμμα, αδιάκριτο όσο γδύνεται η σοβαροφάνεια
από την υποκρισία, φωτεινό πίσω από τις χαραμάδες των ιστορικών
σημαινόντων μιας μεταβατικής περιόδου της ελληνικής κοινωνίας. Νίκος Κουρμουλής (Στο Κόκκινο) 26/6/14
