Ο πίνακας είναι ο τίτλος
 |
| René Magritte - Το δένδρο |
Ο πίνακας αναπαριστά ένα δένδρο σε ένα άδειο από ανθρώπους περιβάλλον - εκ πρώτης όψεως, γιατί ο άνθρωπος είναι παρών, το κεφάλι του, η κλειδοθήκη όπου κρεμάει κλειδιά, ίσως να 'ναι και ένας γλόμπος που φωτιζει, ίσως να 'ναι ασφάλειες. Σε κάθε περίπτωση είναι το αποτύπωμα ανθρώπου, εργαλείων μέσα σε ένα ήσυχο μέρος - σε αντιδιαστολή με το ανήσυχο μέρος, το θορυβώδες των ανθρώπινων φωνών.
Μια ζωγραφική που στοχεύει στην ανατροπή της προειλημένης εικόνας της πραγματικότητας
Εκείνη η παλιά ερώτηση: "ποιοι είμαστε;" βρίσκει μια απογοητευτική απάντηση σ' αυτόν εδώ τον κόσμο όπου αναγκαστικά ζούμε.
Πράγματι, δεν είμαστε παρά οι υπήκοοι αυτού του κόσμου, του τάχα πολιτισμένου, όπου η ευφυία, η χαμέρπεια, ο ηρωισμός και η βλακεία, βολεύοντας τα μια χαρά μεταξύ τους, βρίσκονται εναλλάξ στο προσκήνιο.
Είμαστε οι υπήκοοι αυτού του ασυνάρτητου και παράλογου κόσμου, που κατασκευάζει όπλα για να εμποδίσει (δήθεν) τον πόλεμο, όπου η επιστήμη χρησιμοποιείται για να καταστρέφει και για να οικοδομεί, για να σκοτώνει και για να παρατείνει τη ζωή των μελλοθανάτων...
René Magritte Τα Κείμενα Πρέπει ωστόσο να αμυνθούμε ενάντια σ' αυτή τη μέτρια πραγματικότητα που την έχουν διαμορφώσει αιώνες ολόκληροι ειδωλολατρίας για το χρήμα, τις φυλές, για τις πατρίδες, για τους θεούς και θα πρόσθετα ειδωλολατρίας για την τέχνη.
Η φύση, που η αστική κοινωνία δεν έχει καταφέρει να εκμηδενίσει τελείως, μας προσφέρει τη δυνατότητα του ονείρου, το οποίο χαρίζει στο σώμα και το πνεύμα μας την ελευθερία που τόσο έχουν ανάγκη.
Η μεγάλη όμως αμυντική δύναμη είναι ο έρωτας που μεταφέρει τους ερωτευμένους σ' ένα κόσμο μαγικό, φτιαγμένο μόνο γι' αυτούς, τέλεια απομονωμένο και προφυλαγμένο.
"Η ζωγραφική μου είναι ορατές εικόνες που δεν κρύβουν κάτι — προκαλούν μυστήριο και, πράγματι, όταν κάποιος βλέπει έναν από τους πίνακές μου, θέτει στον εαυτό του αυτήν την απλή ερώτηση: "Tι σημαίνει αυτό;" —Οι πίνακές μου δεν σημαίνουν κάτι, επειδή και το μυστήριο δεν σημαίνει κάτι — είναι απλώς άγνωστο.
- Τίτλος: Τα Κείμενα
- Συγγραφεύς: René Magritte
- Γλώσσα πρωτοτύπου: Γαλλική
- Μτφ. Ελληνική
- Κατηγορία: Δοκίμια για την Αισθητική
- Σελ. 256
- Δέσιμο: χαρτόδετο
- Διαστάσεις: 21Χ14 εκ.
- Ημερομ. κυκλ. 2009
- Εκδ. Οδυσσέας
- Διαθεσιμότητα: Κυκλοφορεί ⤳ René Magritte (γ. Lessines, Βέλγιο 1898 - θ. Βρυξέλλες, Βέλγιο 1967 /69)
 |
| René Magritte: Le blanc seing (Λευκή υπογραφή) |
Ο πίνακας αναπαριστά φαινομενικά μια γυναίκα ιππέα μέσα σ' ένα δάσος. Μια δεύτερη ερμηνεία αμέσως μετά δείχνει ότι πρόκειται για οφθαλμαπάτη - ένα trompe oeil: το δάσος διαδέχεται στην όραση με την ίδια ζωγραφική δύναμη, τη γυναίκα. Έτσι η αίσθηση της περπατησιάς του αλόγου μέσα στο δάσος αποδίδεται ατόφια. Συνήθως το αντικείμενο που θέλει η ζωγραφική να δείξει μπαίνει σε πρώτο πλάνο και ως ντεκόρ μπαίνει η τοποθεσία. Εδώ το ντεκόρ - το δάσος, αναμειγνύεται με το αντικείμενο που προβάλλεται - η ιππεύς, αποτελώντας ένα αδιάσπαστο, ενιαίο σύνολο.
 |
| Μήλα με Μάσκες - Ρενέ Μαγκρίτ (δίσκος σερβιρίσματος) |
🙋 Σχετικό post Μήλα με Μάσκες [Τα μήλα του Μαγκρίτ διακοσμητικό στοιχείο] εδώ!
Βιογραφικά στοιχεία Ο Ρενέ Μαγκρίτ γόνος μικροαστικής οικογένειας, γεννήθηκε στη Λεσίν (Lessines) μια μικρή βελγική πόλη. Το 1912 η οικογένεια μεταφέρεται στο Σαρλερουά και πέντε χρόνια αργότερα στις Βρυξέλλες όπου ο Μαγκρίτ είναι ήδη φοιτητής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών. Η βελγική πρωτεύουσα θα είναι η πόλη όπου θα περάσει με τη συντροφιά της γυναίκας του Ζωρζέτ όλη του σχεδόν τη ζωή εκτός από μικρά διαλείμματα. Το 1926 ζωγραφίζει τον πρώτο σουρεαλιστικό του πίνακα τον "πρώτο του πραγματικό πίνακα" όπως ο ίδιος λέει.
Το 1927 εγκαθίσταται στο Παρίσι για τρία χρόνια όπου συνδέεται με τη σουρεαλιστική ομάδα και συμμετέχει στις δραστηριότητες της. Στην αρχή δεν τον αντιμετωπίζουν με τον ίδιο ενθουσιασμό με τον οποίον έχουν δεχθεί ως "επίσημους" ζωγράφους της ομάδας τους Σαλβαντόρ Νταλί, Μαξ Έρνστ, Υβ Ταγκύ. Η αναγνώριση θα έρθει γι' αυτόν αργότερα. Καθώς το έδαφος δεν είναι ιδιαίτερα πρόσφορο στο Παρίσι, ο Ρενέ Μαγκρίτ το 1930 επιστρέφει στις Βρυξέλλες όπου ξαναβρίσκει τους παλιούς του φίλους - της ομάδας σουρεαλιστών.
Πρέπει να αναφερθεί πως εκτός από τη ζωγραφική, ασχολήθηκε και με τη γλυπτική: Ο δικός μας Αλέξανδρος Ιόλας της γνωστής γκαλερί Ιόλας - με τον οποίο είχε αποκλειστική συνεργασία από το 1956, τον ενθαρρύνει να μεταφέρει σε γλυπτά κάποιους πίνακες του. Το 1967 ενώ μια αναδρομική έκθεση των έργων του γίνεται στο γειτονικό Ρότερνταμ, ο Μαγκρίτ πεθαίνει στις Βρυξέλλες (15 Αυγούστου).
Μετά από 20 χρόνια, την ίδια ημερομηνία, πεθαίνει και ο καρδιακός του φίλος Louis Scutenaire - μόλις είχε παρακολουθήσει ένα ντοκιμαντέρ για τον Μαγκρίτ...
O Magritte είχε δηλώσει "Εγώ δεν ξέρω να μιλάω, ξέρω να ζωγραφίζω" όταν τον ρώτησαν να πει δυο λόγια στα εγκαίνια μιας έκθεσης του.
Παρ' όλα αυτά έγραφε: κατέγραφε σχεδόν τα πάντα εκθέτοντας τις σκέψεις του, τις ιδέες του, για θέματα που δεν εξαντλούνταν στο χώρο της ζωγραφικής. Οι δραστηριότητες της σουρεαλιστικής ομάδας στο Βέλγιο, η αλληλογραφία του, η συνεχής σκέψις του πάνω στη ζωγραφική ακόμη και η αγάπη του για το αστυνομικό μυθιστόρημα, είναι μερικές από τις αφορμές που θα τον οδηγήσουν σε κάποια κείμενα που δημοσιεύονται σε περιοδικά, επιθεωρήσεις, εφημερίδες. Μ' αυτά όλα φωτίζονται όλο και περισσότερο οι πλευρές της προσωπικότητας και του έργου του.
Α΄έκδοση στην Ελλάδα: εκδόσεις Οδυσσέας 1989
⤳ Ο Ρενέ Μακρίτ υπήρξε εξέχων εκπρόσωπος του σουρεαλισμού
