Πάντα Διχασμένοι

Παλιά Κρήνη στην Ελληνική Σμύρνη 

Μία από τις αιτίες της "Κακοδαιμονίας" μας είναι ο Διχασμός. Δεν υπάρχει ενιαία άποψη για το "Τι μέλλει γενέσθαι". Λέει ο ένας "Ζήτω" αμέσως ο άλλος "Κάτω". Σπάνια να δεις ανθρώπους να συμφωνούν σε μια συζήτηση για τα πολιτικά ζητήματα. Κάθε πρωί βγαίνει ας πούμε ο Γ. Τράγκας και φωνάζει εναντίον της Γερμανικής κυριαρχίας στην πολιτική σκηνή. Κάποιοι τον επικροτούν, κάποιοι άλλοι τον απορρίπτουν.

Αυτό γίνεται συνεχώς. Από την εποχή της Μικρασιατικής εκστρατείας - κάποιοι ήταν με τον Βασιλιά κάποιοι άλλοι με τον Βενιζέλο. Από εκεί και οι ρίζες της Ελληνικής Κακοδαιμονίας. Και ήταν πάρα πολλοί οι φανατικοί. Εκείνοι με τον βασιλιά αποκαλούσαν τους εαυτούς τους "μαύρους". Έλεγαν "Μαύρος γεννήθηκα, μαύρος θα πεθάνω" - για να δηλώσουν την αφοσίωση τους στον εμπνευστή τους αρχηγό του Στρατού βασιλιά.

Σήμερα η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται. Πολυσχιδές το μέτωπο της αντιμετώπισης της κρίσης. Άλλοι λένε να τα βρούμε άλλοι να συγκρουστούμε. Ωστόσο υπάρχει η μέση οδός. Αυτή που εξέφρασε χθες σε συνέντευξη του στη Γαλλική τηλεόραση ο Francois Holland, λέγοντας πως "έχουμε μια φιλική ένταση με τη Γερμανία'. Ο δρόμος της συνεννόησης είναι ο μόνος υπαρκτός, αλλά πρέπει να υπάρχει πολιτικό ανάστημα, σταθερή πλεύση, και συμμαχίες.

Ως προς το πολιτικό ανάστημα σήμερα αυτό είναι υπό αμφισβήτηση αν υπάρχουν τέτοιοι πολιτικοί δηλαδή, ως προς τη σταθερή πλεύση, αυτό είναι ανύπαρκτο, το ίδιο και οι συμμαχίες. Μέσα σ' ένα κλυδωνιζόμενο κλίμα πολιτικών εκβιασμών, απομονωμένοι στο διεθνή περίγυρο, μ' ένα λαό που δεν καταλαβαίνει γιατί δεν ενημερώνεται σωστά πως να χαραχθεί μια εθνική πορεία;