Γαριδάκι στο μπαλκόνι

Γαριδάκι στο μπαλκόνι

Γαριδάκι

Γαριδάκι στο Μπαλκόνι

Shrimps on the balcony

Πήγαινα συχνά στο σπίτι της μαμάς (τα τελευταία χρόνια) όπου περνούσα πολύ ωραία: με καλούσε για φαγητό απ' το τηλέφωνο "έλα να φας, ετοίμασα πράσα αυγολέμονο". Το έκανε γιατί ήξερε πως μου άρεσε αυτό το φαγητό ήταν και η επιθυμία της να πηγαίνω σπίτι της, να κάνουμε παρέα, να έχει συντροφιά καθώς δεν της άρεσε καθόλου να είναι μόνη. Η ευχαρίστηση μου να πηγαίνω ήταν μεγάλη - ανεξάρτητα απ' το φαγητό φυσικά. Πάντως και φαγητό να μην είχε φτιάξει τηλεφωνούσαμε και μας έφερναν στο σπίτι. Νωρίτερα έκανα ό,τι δουλειές χρειάζονταν, συγύριζα, ψώνιζα, πότιζα τα φυτά μας στο μπαλκόνι και αν ήταν καλοκαίρι βγάζαμε τις καρέκλες της βεράντας να καθίσουμε - προς το βραδάκι.

Μόλις με άκουγε η διπλανή κυρία έβγαινε και με φώναζε να με χαιρετίσει. Το κεφάλι της πρόβαλε απ' το διαχωριστικό. Πήγαινα κοντά ανάμεσα στα καδιά απ' το γαριδάκι κι εκείνη έσκυβε κατά το μέρος μου και με ρωτούσε πως είμαι, τι κάνω, πως είναι η μαμά. "Καλά είμαστε κυρία Μαίρη" της έλεγα. Μετά "πως μεγάλωσε το Γαριδάκι σας!" "Δεν κάνω κάτι το ιδιαίτερο, νερό και ήλιο θέλει" μου έλεγε χαμογελώντας. Ήταν μια ξανθιά κυρία, χοντρουλή, που όλο ήταν με τον άνδρα της σαν έβγαινε έξω. "Ποτέ δεν έχουμε βγει χωριστά" μου έλεγε. "Πάντα μαζί, είμαστε αχώριστοι! έτσι πρέπει να είναι τα ζευγάρια που αγαπιούνται" πρόσθετε.

Εκτός από την επιφύλαξη και την απορία μου για τα λεγόμενα της, το θαυμασμό μου για το ωραίο γαριδάκι της - που βρέθηκε στο μπαλκόνι μου, αναρωτιέμαι το πως το απέκτησα - δεν θυμάμαι μάλλον μου έδωσε η κυρία Μαίρη κάποια κλωνάρια και τα φύτεψα ή αγόρασα απ' το φυτώριο γιατί μου είχε αρέσει αυτό το χαρωπό (το έβρισκα) το φυτό. 

Τώρα η κυρία Μαίρη δεν μένει πια εκεί, το ίδιο και η μητέρα μου. Ούτε πηγαίνω πια στη γειτονιά - αν και στις αρχές της απουσίας τους πήγαινα γιατί έβλεπα με νοσταλγία την πολυκατοικία, τη γειτονιά, τα μαγαζιά όπου πριν κάποιο καιρό ψώνιζα: κοτόπουλο ψητό απ' το γειτονικό εστιατόριο, ντολμαδάκια απ' το πολίτικο ντελικατέσεν, λάμπες και ανεμιστήρες απ' το κοντινό κατάστημα ηλεκτρικών ειδών. Μια πολύ όμορφη γειτονιά - κέντρο απόκεντρο, όπου ο ήλιος φώτιζε με χρυσές λάμψεις τα δένδρα στο πεζοδρόμιο κι ακουγόταν στις γιορτές και Κυριακές η καμπάνα της εκκλησίας.

Παλιές ωραίες μέρες ήταν - τώρα από αυτές έμειναν οι λιγοστές φωτογραφίες και το γαριδάκι στο μπαλκόνι - να επιμένει εκεί βρέξει χιονίσει να απλώνει τα κλαδιά του προς τον άλλοτε γκρίζο, άλλοτε γαλάζιο ουρανό.

Christophe (1945-2020) - Aline

Στο μπαλκόνι